شرط پوپولیسم این است که فقدان ایدئولوژی و ماهیت محاسباتی آن به افرادی مانند دونالد ترامپ یا نیکولاس مادورو اجازه می دهد در چنین مسیرهایی حرکت کنند. این یک آینه شگفت انگیز است ، تقریبا یک شوخی بی رحمانه تاریخ است. این هفته دیکتاتوری ونزوئلا قدرت کامل را تصویب کرد در قانونگذار ، که مخالفان را در یک انتخابات جعلی و با ممنوعیت ساختار اصلی مخالفت ، از بین برد. تقریباً در همان زمان ، ترامپ در کنگره آمریکا به دنبال طغیان کودتا ، به بهترین سبک جهانی بود که ایالات متحده با دوری و گاه تحقیر به آن نگاه می کند. رأی را نادیده بگیر و از تصدیق پیروزی جو بایدن دموکرات امتناع ورزید.

حمله به پارلمان در واشنگتن ، یک رویداد مکرر با حضور نمایندگان پارلمان در مناطقی مانند ونزوئلا و فراتر از آن ، همانطور که می دانیم ، ایالات متحده را در مورد چقدر رئیس جمهور دور کرده است. درام تحقیرآمیز برای گفتمان “انحصار آمریکایی”. ناگهان ، بزرگترین قدرت روی زمین با رئیس جمهوری روبرو می شود که کودتا می کند و افرادی که او را در خیابان تشویق می کنند. برای چند ثانیه ، این مازاد آنچه را که از قدرت نرم آمریكا باقی مانده و در معرض دید قرار گرفت ، غبارروبی كرد. ورطه ای غیر قابل عبور که بایدن باید از آن تلاش کند تا جایگاه خود را بدست آورد. س isال این است که آیا این فاجعه به آینده سیاسی این تاجر ماجراجو تبدیل شده است که رئیس جمهور شده است؟ هیچ چیز قطعی به نظر نمی رسد.

بدترین اشتباه این است که تصور کنیم این درام با جنون یک خودکامه غیر دموکراتیک پایان می یابد و با ترک قدرت او حل خواهد شد. ترامپ یک علت نیست ، بلکه یک نتیجه است. دلایل وجود آن مقدم بر آن است. این درآمد ناشی از تمرکز شدید درآمد در کشور است که نه بیل کلینتون و نه باراک اوباما برای گرفتن آخرین چهره های برجسته حزب دموکرات ، اهمیتی برای تخفیف آنها ندادند. و کمتر از آن آزمایش جمهوری خواهان جورج دبلیو بوش بین دو دولت ، که با فروپاشی سال 2008 پایان یافت و بحران اجتماعی را چند برابر کرد.

ترامپ بدون ناچار رفع این ناامیدی ها را برطرف کرده است. او گفتمان افراد رها شده توسط سیستم را با عوام فریبی شدید ملی گرایانه سلسله مراتب کرد ، و حس وطن را که در این ساعات آشفتگی شکوفا شد ، به خود اختصاص داد همان آلودگی شخصی رئیس جمهور درباره خود درباره حمله به کنگره گفت: “این مواردی است که برای میهن پرستان بزرگ وقتی از یک پیروزی عظیم محروم می شوند اتفاق می افتد.”

عمق شکستگی اجتماعی که این تغییر شکل ها از آن ناشی می شود حداقل در این مورد مشهود است در هفت انتخابات ریاست جمهوری گذشته در ایالات متحده ، اکثریت آرا به دموکرات ها تعلق گرفت و فقط سازوکار ناقص دانشکده انتخابات مانع از مجموعه ای از دولتهای این نیروی سیاسی شد. داده ها نباید به عنوان ابراز اعتماد یا علاقه بیشتر به این حزب خوانده شوند ، بلکه باید به دلیل رد روزافزون عقاید متمرکز و فوق لیبرالی جمهوری ، که حتی قبل از دولت رونالد ریگان با فروپاشی طلا بدتر شد. استاندارد در آگوست 1971 توسط ریچارد نیکسون و میلتون فریدمن.

بایدن با او در انتخابات پیروز شد حمایت مالی عظیم از شرکتهای وال استریت نیاز به تسکین دارد زیرا دولت ترامپ کمک نکرده است تا سطح تجمع و مدیریت جنگ همه گیر و تجاری با چین را بازگرداند خسارت داخلی بیشتر از سود را به همراه داشته باشد. دلیل دیگر این حمایت فوریت برای کاهش تنش های داخلی و رد سیاست است ، که با سرمایه دار بسیار قول می دهد سخت تر شود. حمله به پایتخت ، تحریک شده توسط رئیس جمهور و پسرانش – “برو ، وحشی باش!” به این توده خشمگین سپرده شده است – معنی این پیشگیری را تأیید می کند. قیام ها و اعتراضات علیه تبار آسان و نژادپرستی طی سال گذشته در واقع ظهور اعتراض گسترده تری علیه سیستم و در نتیجه مفهوم عمیق لیبرال دموکراسی است که ادعا می کند تجسم آن است. .UU

قصد رئیس جمهور جدید ، راست میانه ، برای افزایش مالیات بر بالاترین درآمد ، اقدامی که خود لیبرال “منطقی” دانست اقتصاد دان، با هدف ارائه ابزارهای بیشتر به دولت برای رفع این نقایص و از بین بردن خطر از دست دادن کنترل است. این دستورالعمل همچنین شامل کاهش بدهی دانشجویان و تقویت سیستم بهداشت عمومی ، ایده هایی است که با جناح سوسیال دموکرات حزب به رهبری سناتور برنی سندرز به اشتراک گذاشته شده است ، که تصادفی نیست تقریباً بایدن را از مسابقه ریاست جمهوری آواره کرد.

با این حال بعید است این اقدامات بتواند ریشه عمیق بحران و خشم اجتماعی را برطرف کند. آنها تسکین دهنده هستند. احتمال ایجاد استیضاح جدید علیه ترامپ ، هم به دلیل رسوایی کاپیتول و هم به دلیل فشار غیرقانونی وی به دولت گرجستان برای اختراع آرا و اعلام برنده بودن خود ، به همین ناتوانی است.

اگر شرایط نابرابری ادامه یابد ، ترامپ می تواند ظرف چهار سال و قبل از آن ، فقط در دو سال ، کنترل پارلمان را به قدرت برگرداند. اما اگر مجرم شناخته شود ، این بار برای او بسته خواهد شد. حدس زدن بخش قابل توجهی از رهبری جمهوری در پشت این پروژه کار دشواری نیست. سخنرانی پنجشنبه شب وی ، پذیرش شکست و انتقال فرماندهی ، با انتقادی دیرهنگام از خشونت ، فقط اقدامی نه چندان معتبر بود که هدف آن خنثی سازی این نیروهای داخلی بود.

حزب وی ترامپ را مقصر استکبارستیزی و مبارزات پوچ او علیه پیروزی بدون شک بایدن دانست ، و این باعث ضرری شد که عده کمی انتظار داشتند این سه شنبه از کنترل سنا عبور کند. این شکست انتخاباتی به یک رکورد منفی کمک می کند ، که شامل کاهش در انتخاب مجدد و عدم توانایی در به دست آوردن اتاق نمایندگان است. به هر حال کشتن ترامپ یک تلاش دو جانبه است ، اما این یک مسیر آسان نخواهد بود.

نظرسنجی های انجام شده طی چند ساعت گذشته نشان دهنده حمایت شگفت انگیز 45 درصدی جمهوری خواهان از حمله به پایتخت است و حتی آن را یک جمعیت وطن پرست افراطی می دانند. عرض این قدرت حتی با در نظر گرفتن جزئیات این حادثه حتی پیچیده تر از حد انتظار است. یک دیپلمات به روزنامه نگار آمریکایی گفت که چنین اتفاقی در کپیتول هیل ، با کشته شدن ، زخمی شدن و دستگیری ، “هیچ نتیجه ای نداشت … کل دولت مجبور به استعفا شد. به نظر شوخی می رسد پلیس با مهاجمین در کنگره سلفی گرفت. دلتنگشان می شوند. “

این توصیف سناریوی منحنی های آنارشیک با فریاد “ما شما را دوست داریم” که رئیس جمهور قبل از مودبانه از معترضین خواست که آنها را ترک کنند ، فراموش نکرد که “انتخابات دزدیده شد” و آنها درگیر شدند.

جای تعجب نیست که این علامت دار است که ترامپ یا افرادی مانند مادورو چنین گفتمان هایی را برای دستکاری واقعیت و رد مخالفت ارائه می دهند. مانند دکترین چاویستا ، جهان در مورد آمریکای شمالی علیه ایالات متحده صحبت کرد ، و ایجاد ، “دولت عمیق” ، آن را به عنوان آن نامیده شد ، با سوicious استفاده از ویروس کرونا را برای آسیب رساندن به آن و ایجاد تقلبی برای سرنگونی آن.

ترامپ نه لیبرال است و نه ، همانطور که مشخص است ، یک دموکرات سرسخت است. او یک ملی گرای است که گاهی اوقات نوجوان گرایی مطلق گرایانه آمریکای لاتین را به یاد می آورد ، به ویژه برخی از بخشهای تجربه ابتکار مکزیک مانند Porfiriato ، و توازن قوا را مشکلی برای غلبه بر آن می داند. اتفاقاً مادورو در آرایش شبیه اوست ، او نه سوسیالیست است و نه چپ. او یک خودکامه است که از رژیمهای شخصی گرایانه و سرکوبگرانه مانند پرز خیمنز در گذشته ونزوئلا ، یا واضح تر ، از تروژیلو در جمهوری دومنیکن تقلید می کند. فصلی از ال سونور پرزیدنت برنده خواهد شد ، که در آن آستوریاس حماسه کثیف خوان مانوئل استرادا کابرا ، دیکتاتور گواتمالا را بازگو می کند ، که مردم امروز مانند خود مادورو او را “شایسته وطن” می نامیدند. اختصاص “میهن” ، یک آیین کامل پوپولیسم ، نیز همانطور که قبلاً نیز مشاهده کردیم ، یک شیدایی آمریکای شمالی است.

ترک قدرت برای این طبقه از افراد در حال ورود به یک منطقه خطرناک است. در مورد ترامپ ، آنها انتظار دارند ده ها دادخواست از فرار مالیاتی ، کلاهبرداری در سازمان املاک و مستغلات و اتهامات متعدد درباره خشونت جنسی. صندلی در کاخ سفید از او محافظت کرد ، اما در دشت او تمام مصونیت خود را از دست داد ، و این نیز توضیح می دهد این کمپین کلاهبرداری مهیب او. بایدن انتظار داشت که وی با محکومیت قبلی خود موافقت نکند. “چگونه می توانم به او بگویم؟ برای دموکراسی خوب نیست “وی گفت ، اما قادر نخواهد بود از حرکت عدالت جلوگیری کند. به هر حال ترامپ به او اعتماد ندارد.

این حداقل بخشی از داده ها با ارزش مثبت بسیار زیاد بر ویرانه های این درام است. وی فاش می کند که در ایالات متحده ، حتی با کمبودهای آن ، تحریف اراده رای دهندگان امکان پذیر نیست. این تفاوت بزرگ با دیکتاتوری ونزوئلا یا تجربه دموکراسی های ناقص و عمدتاً ناعادلانه در سراسر منطقه است که در آن قدرت به هیچ وجه قابل واگذاری نیست.
© حق چاپ Clarín 2020