مرغ ، آرد گندم ، برنج ، روغن و حتی عرقیات. جستجوی تجهیزات با قیمت بهتر دلیل دیگری است که بسیاری از ونزوئلایی ها را به سفر دریایی خطرناک از طریق دریا به ترینیداد و توباگو سوق داده که از سال 2018 بیش از صد نفر جان خود را از دست داده است.

در حقیقت ، برخی از قربانیان آخرین غرق شدن کشتی ، که فقط یک ماه پیش از شهر ساحلی Guiria (سوکره ، شمال شرقی) خارج شد و حدود سی کشته برجای گذاشت ، آنها برای کریسمس و سال نو غذا می خریدند.

ظرفیت این قایق هشت مسافر بود و به گفته مقامات ، با 41 نفر از این شهر مخفیانه رفت ، جایی که سفرهای غیرقانونی زیادی وجود دارد ، نیروهای امنیتی ونزوئلا با آن ارتباط برقرار می کنند مافیای قاچاق انسان.

خولیو پوتلا ، مکانیک 51 ساله نیروی دریایی که دو برادرزاده خود را در فاجعه ای که گویریا در سوگ آن از دست داد ، گفت: “آنها برای آرامش ما در کریسمس غذا می خریدند.”

خوزه کارلوس سان ویسنته پوتلا ، 30 ساله و نوئلویس آستودیلو ، 29 ساله ، از جمله قربانیانی بودند که ماهیگیران پس از مشاهده دو جسد اول و هشدار به مقامات ساحلی ، آنها را از دریا بیرون کشیدند. آخرین گزارش مقامات متوفی را 29 ساله تخمین زده است ، بستگان تأیید می کنند که 34 کشته وجود دارد.

“آنها قصد داشتند مواد غذایی را به قایق های حمل بسته بفرستند ، آنها قصد داشتند حدود 10 کیسه آرد ، 5 برنج ، 3 تا 4 زیر شیرینی (ظرف حدود 19 لیتر) روغن خوراکی ، 4 یا 5 قوطی مرغ خریداری کنند. ارزان تر است. پوتلا به خبرگزاری فرانسه گفت: “خرید آن در آنجا ، حتی اگر هزینه بار را پرداخت کنید ، نسبت به خرید آن در اینجا و کیفیت غذا بهتر است.”

قیمت ها که در حال حاضر به دلیل بالاترین تورم در جهان ایجاد شده اند ، در شهرهای دورافتاده ای مانند گویریا ، در حدود 650 کیلومتری کاراکاس ، به شدت در حال افزایش است.

بازرگانان اشاره می کنند که به دلیل وضعیت نامناسب جاده ها ، قیمت تمام شده محصولات نیز بیشتر است ، کمبود مزمن سوخت و رشوه هایی که مقامات در طی سفری که برای خرید کالا در پایتخت ونزوئلا و سایر شهرهای همسایه متعهد شده اند ، به آنها تعلق گرفته است.

کوین 37 ساله که محصولات خود را در یک غرفه در یک بازار محبوب می فروشد ، گفت: “برای بسیاری از خرده فروشان در گوریا ، خرید محصولات از ترینیداد سودآورتر از ونزوئلایی ها است” ، زیرا سود مانع از اجاره محل کار خود می شود.

جریان تجاری که برای دهه ها در این بندر پر رونق حاکم بود ، جایی که ترینیدادی ها برای پیاده روی و خرید به مسافرت می رفتند ، برعکس شد و اکنون ونزوئلایی ها ، علاوه بر مهاجرت در جستجوی فرصت های دیگر ، ترینیداد و توباگو را به عنوان گزینه ای برای خرید بهتر قیمت.

پیش از این ، ترینیدادی ها هر 15 روز یک بار می آمدند “با کشتی بزرگ ، غذا ، لوازم تمیز کردن ، لباس می خریدند ، همه چیز را از Guiria می گرفتند (…). در آن زمان ، فقط کاری و شراب از ترینیداد به گویریا قاچاق می شد. او بسیار مشهور بود “، یکی از ساکنان ، که خواست هویت خود را از دست بدهد ، به خبرگزاری فرانسه گفت.

اکنون هیچ کشتی و ونزوئلایی وجود ندارد که این مسیر خطرناک را طی کند ، برای فروش مجدد یا مصرف داخلی خریداری کند.

کوین می گوید یک جعبه مرغ 15 پوندی در ترینیداد 15 دلار قیمت دارد. وی با رسید در دست توضیح داد: “هر کیلوگرم آن یک دلار هزینه دارد ، از طرف دیگر ، در ونزوئلا هر کیلوگرم من 2.1 دلار هزینه دارد.”

یک کیسه پیاز ، “من 50 دلار هنگام خرید در کاراکاس می گیرم و با 50 دلار تا 4 کیسه در ترینیداد خریداری می کنم.”

با این حال ، سفر با مانع مواجه می شود محدودیت های اعمال شده توسط همه گیری از covid-19 ، بعد از آخرین غرق شدن کشتی تقویت شده است.

خولیو پوتلا که از درد از دست دادن غرق شده است ، از “وضعیت بد” که بسیاری را مجبور به ترک آن می کند ، شکایت می کند.

او یک پسر دارد که در ترینیداد و توباگو زندگی می کند و اقوام او در چندین کشور پراکنده ، تقریباً همه “غیرقانونی” هستند.

سازمان ملل معتقد است که بیش از پنج میلیون ونزوئلایی از پایان سال 2015 ترک کرده اند ، حدود 25000 نفر در ترینیداد و توباگو واقع شدند ، یک جزیره 1.3 میلیون نفری که مقاماتشان می گویند از حدود 16000 نفر به طور رسمی استقبال کرده اند.

پوتلا گفت: “خوب به من نگاه كن ، من مردي بودم كه 117 كيلوگرم وزن داشتم ، فقط در مدت دو سال 72 سال دارم ، گرسنگي ما را مي كشد. چهره روستايي جهنم است.”

منبع: خبرگزاری فرانسه

CB