“آنها نگاه عجیب و غریب دو جایزه آشفته از دین شمشیر داشتند.” دوئلیست ها. جوزف کنراد

از زمان آمدن جو بایدن به کاخ سفید ، روابط ایالات متحده با روسیه بدتر شده است تنها در اواخر اتحاد جماهیر شوروی مشاهده شده است و بدیهی است که او قصد داشته است که این اتفاق بیفتد. کرملین به ویترینی برای استحکام جدید غرب در برابر مخالفان خود تبدیل شده است ، این نیز نشانه ای از عدم سمیت برای چین و کل جهان است ، بخشی از تلاش های مبارزات دموکرات ها برای به دست آوردن مجدد رهبری در کشورش.

سفید عجیب نبود. مسکو متوقف نشد همه کار ممکن را انجام داد تا جای اسپارینگ را بگیرد در این حلقه ، مانند سرکوب مخالفان در موارد شدید مانند الکسی ناوالنی ؛ استقرار ارتش عظیمی در مرز اوکراین یا چراغ سبز باتری بی پایان جاسوسی سایبری آن. همچنین هک هواپیما از ماهواره بلاروس؟ خواهیم دید.

سلسله اخراج دیپلماتهای روسی از ایالات متحده و متحدان اروپایی آنها در آوریل گذشته ، با پاسخی معادل از طرف دیگر ، گذشته خاکستری درگیری شرق و غرب قرن گذشته را به یاد می آورد. فقط چند هفته قبل از این حرکات ، بایدن قاطعانه تماس گرفت “آدمکشی” به همکار خود در کرملین.

برعکس ، این حدت کاهش نیافته است ، اما داده هایی که بیشترین علاقه را دارند این هستند این تحریک به خصومت است قبل از اجلاس بلند پروازانه بایدن و ولادیمیر پوتین طی چند هفته در ژنو برگزار می شود.

هدف از این نشست نمایه های تاریخی دقیقاً تنش زدایی در تنش های دو ملیتی است – هدفی که حتی برای طرف روسی از اهمیت بیشتری برخوردار است و این می تواند با شدت نیرو و تحریکاتی که کرملین به عنوان خوش آمد گویی به بایدن بیان کرده است ، تعادل برقرار کند. آخرین ، پیام نصب از 20 گردان دائمی جدید در مرزهای غربی ، در مرز اوکراین ، بلاروس و کشورهای بالتیک ، از جمله کالینینگراد.

همه اینها بخشی از یک جعبه ابزار بزرگ است که پوتین برای ملاقات با همتای خود حمل می کند و با همان چشم انداز ساخته شده است پس از آمریکاییسم چین تعیین کرده است که در آن ایالات متحده قدرت حاکم نیست بلکه برابر با خودش است. البته منافع مشترکی با اهداف برابر وجود دارد که در دستور کار قرار گرفته است ، کنترل تسلیحات هسته ای ، کاهش تأثیر منطقه ای خروج آمریکا از افغانستان یا تغییر اقلیم از جمله این موارد است.

هنری کیسینجر ، واقع گرای پیچیده ای که به پوتین احترام می گذارد اما او را تحسین نمی کند ، می گوید این روسی یک استراتژیست جدی در تاریخ کشورش و پروژه خود است. او می داند که سیاست تحمیل نظامی یا اقتدارگرایی بیش از حد بر حوزه نفوذ خود است این جنگ سرد دیگری را بیدار خواهد کرد.

مسکو چنین نتیجه ای را دوست ندارد. “اقتصاد این شرایط را فراهم نمی کند. اتحاد جماهیر شوروی در جنگ سرد شکست خورد و همه چیز بسیار بد به پایان رسید. آنها از این امر کاملاً آگاه هستند. “، الکسی ماکارکین ، دانشمند علوم سیاسی از مسکو گفت. یک مسئله داخلی وجود دارد که از لحاظ ابعادی مشابه مسئله عبور از خیابان آمریکا است. روس ها نمی خواهند کشور در خارج از کشور منحرف شود و نگرانی شما را نسبت به اوضاع اجتماعی ضعیف می کند.

تا حدودی ، این ناامیدی در مبارزات در سراسر کشور دیده می شود ، چیزی که اغلب اوقات توجیه کننده Navalny ملی گرا نیست. دستگاهی که تحریم های غرب علیه روسیه را کاهش می دهد و از هفت سال پیش از الحاق شبه جزیره کریمه به آن شدت گرفته است ، بخشی از دستور کار کرملین است. در این اجلاس همچنین پوتین در موضع قدرت و مرکزیت تصویب خواهد شد سپتامبر آینده در مجلس قانونگذاری روسیه قرار گیرد. آمریکا آن را می داند.

واشنگتن ، که به دنبال پیوندی متفاوت با مسکو و پیوندی است که با چین برقرار می کند تا به نوعی بر پیوند نزدیک بین دو قدرت تأثیر بگذارد ، برخی نشانه های مثبت به رهبر کرملین داد. این کشور تهدید خود برای تحریم های جدید برای ساخت ، در مرحله نهایی خود ، خط لوله غول پیکر Nord Stream 2 ، که از زیر بالتیک عبور می کند و به آلمان متصل است ، کنار کشید.

به هر حال ، از قبل برلین به بایدن هشدار داده بود كه این پروژه را رها نخواهد كرد ، و آمریكایی نمی تواند اجازه دهد این مسئله مانع تمایل به برقراری مجدد روابط با اروپا شود. وی در یک حرکت مهم دیگر ، با آنگلا مرکل توافق کرد که روسیه را از این کشور جدا کند وحشیگری بلاروس که هواپیمای تجاری را منحرف کرد تا او را مجبور به فرود در مینسک کرده و یک روزنامه نگار منتقد و دوست دخترش ، مسافران پرواز را دستگیر کند.

مسکو اقدامات رژیم الکساندر لوکاشنکو ، متحد نفسانی کرملین ، که بدون چراغ سبز روسیه چنین کاری را انجام می داد ، توجیه کرده است. اما اگر این اجازه در آنجا نبود ، این به معنای یک واقعیت بدتر ، از دست دادن کنترل قابل توجه در حیاط خانه اش بود. داده های ضعف

امپراتوری پوتین با نگرانی های استراتژیک دیگری نیز روبرو است که اهمیت آن را می توان با تهدید جنگی که در خارج از اوکراین ایجاد کرده است ، سنجید. این اعزام 100000 نیرو ، زره پوش و باتری های حمله کننده باعث شد که دیدار با بایدن ، که کاخ سفید در ابتدا آن را رد کرد ، معنی دار شود. هنگامی که این اجلاس برنامه ریزی شد ، پوتین افراد خود را عقب کشید.

این اقدام نظامی یکی از خطوط قرمز را تعیین کنید مسیر این دو نفر را باید در جلسه خود در ژنو تعیین كنند. مسکو به وضوح الحاق اوکراین به ناتو را قبول نخواهد کرد ، گزینه دیگری که کیسینجر همیشه از آن حمایت می کرده است. ترکیه که تا همین اواخر در جنگ سوریه متحد روسیه و در پی آن یکی از دشمنان لیبی بود ، به سمت غرب حرکت کرده و اکنون از پیوستن کی یف به اتحاد آتلانتیک دفاع می کند ، یک نهاد دفاعی متقابل که آنکارا اخیراً از آن به عنوان عضو یاد می کند.

ترکیه این پیچ و تاب ها را امتحان می کند بازآرایی بعد از ترک ترامپ از قدرت که او از پروژه توسعه طلبانه خود پشتیبانی کامل کرد. از طرف دیگر ، بایدن منتقد سرسخت رژیم رجب طیب اردوغان است ، که وی وی را به عنوان ارائه دهنده حمایت اقتصادی و نظامی از گروه تروریستی داعش به دلیل جنگ با شبه نظامیان کرد ، که ترکیه آنها را تروریست می داند ، محکوم کرد. علاوه بر این ، واشنگتن به تازگی نسل کشی ارمنستان را پذیرفته است ، اقدامی عادلانه ، اما اقدامی که آنکارا را در مورد روح دولت جدید خط سردی نشان داد.

رویکرد پر سروصدای ترکیه نسبت به غرب نگرانی هایی را درباره امنیت روسیه ایجاد می کند. اطلاعات کمی در دست است که اردوغان قصد دارد کار ساخت و ساز را آغاز کند یک گذرگاه عظیم به نام کانال استانبول ، شبیه به سوئز یا پاناما ، برای پیوستن به دریای سیاه با دریای مرمره و از آنجا به مدیترانه. در دریای سیاه ، در انتهای جنوبی شبه جزیره کریمه ، پایگاه ناوگان روسیه قرار دارد.

توافق نامه ای در سال 1936 در مونترو ، پس از جنگ اولین درگیری جهانی قرن گذشته امضا شده است ، که به ترکیه ترکیه حاکمیت بسفر و داردانل را باز می گرداند ، که دقیقاً دریای سیاه را با مدیترانه متصل می کند ، مسیری که از آن طریق روسیه در حال نمایش قدرت خود به اروپا است. این پیمان برای جلوگیری از غافلگیری متحدان غربی در دماغ خود ، گردش نیروهای نظامی را که متعلق به سواحل دریای سیاه ، شرور اتحاد جماهیر شوروی وقت بودند ، منع کرد.

امروز اگر ترکیه این گذرگاه فرعونی را به موازات بسفر ، که در حال حاضر است ، بسازد ، این توافقات تاریخی را نقض نخواهد کرد. وزرای خودش روشن کرده اند که وی تابع قوانین پیمان مونترو نخواهد بود. یعنی ، ناتو ممکن است یک در باز برای رسیدن به دریای سیاه و انحصار را از روسیه خواهد گرفت که با آزادی کامل ، زیردریایی ها ، رزمناوها و ناوهای هواپیمابر خود را به اطراف حرکت می دهد. خطوط قرمز.

آیا کنترل گسترده کرملین بر نفت ونزوئلا یکی دیگر از خطوطی است که در این اجلاس رد و بدل می شود؟ وزارت اقتصاد روسیه چیست بدون مجازات ، افتتاح تجارت نفت در کارائیب را کنترل می کند در وسط حیاط پشتی آمریکا.

مشخص نیست که آیا این جلسه به توافقات ختم خواهد شد یا خیر. به احتمال زیاد هر دو طرف در تعریف مرزهای ممکن پیشرفت خواهند کرد. موارد قبلی پیچیده هستند. در سال 2016 ، باراک اوباما و پوتین در نشست G20 در هانگژو یک جلسه طولانی و یک ساعت و نیم داشتند که در آن اختلافات و چهره های جدی غالب بود.

سالها پیش ، در سال 2009 ، این رهبر دموکرات در اولین سفر خود به روسیه از پوتین دیدار کرد. این انتصاب در خانه نخست وزیر وقت در حومه مسکو انجام شد. اوباما در خاطرات خود ، با جرقه طنز و استعفا ، انتظار دارد چه اتفاقی خواهد افتاد این بار در ژنو

در یک مونولوگ طولانی بیش از سی دقیقه ، پوتین او را به دلیل “آمریکایی بودن ، مغرور بودن ، تحقیر ، برابر نبودن با روسیه ، و دائماً در تلاش برای دیکته کردن شرایط خود به سایر جهان” سرزنش کرد. اوباما ، هنگامی که موفق به سخنرانی شد ، به صراحت گفت که هدف از این دیدار از بین بردن همه اختلافات نیست. در مورد چی بود؟ آداب و رسوم جنگ سرد را پشت سر بگذارید، درست.
© حق چاپ Clarín 2021