شهر لهستان که توسط آلمان ها ضمیمه شده است Oswiecim نامیده می شود. نازی ها نام منطقه آشویتس را تغییر دادند. در حومه شهر ، در 43 کیلومتری غرب کراکوف ، یک اردوگاه تمرکز و نابودی در حال توسعه است. در ابتدا ، آنها از پادگان های آجری متعلق به ارتش لهستان استفاده می کردند ، و سپس رژیم امکانات نسل کشی را گسترش داد: از مجتمع های کارخانه ای و مزارع کار اجباری برده ها ، به اتاق های گاز و اتاق های سوزاندن جنازه. نازیسم برای اجرای نقشه خود ، حدود هزار خانه را مصادره و تخریب کرد.

موقعیت مکانی

رژیم نازی برای اجرای نقشه تخریب خود از راه آهن اروپا استفاده کرد. در این شبکه ، آشویتس یکی از اصلی ترین نقاطی بود که اتومبیل های باری و مسافری به همراه زندانیانی که مجبور به کار مستقیم یا کشته شدن مستقیم به آنجا شدند. در واگن ها ، معمولاً بسته شده تا کسی نتواند فرار کند ، افراد دستگیر شده در معرض گرسنگی ، درجه حرارت شدید و شرایط بهداشتی ناپایدار قرار گرفتند. قبلا یک سطل وجود داشت تا همه بتوانند نیازهای فیزیولوژیکی خود را برآورده کنند. بیش از یک میلیون زندانی با قطار منتقل شده اند: به آنها گفته شده است که می خواهند کار کنند ، اگرچه به طور مستقیم کشته شده اند. وزارت حمل و نقل آلمان مسیرهای قربانیان را هماهنگ می کند: استفاده از قطار به ویژه پس از دستور نازیسم به “راه حل نهایی” خودخوانده که منجر به نابودی گسترده یهودیان در سال 1942 شد ، بسیار شدید بود.

مسیر راه آهن به اردوگاه ها

آشویتس که برای شکنجه و تسلیم کار برده و قتل طراحی شده بود ، بزرگ شد تا هدف خود را از بین ببرد. برای این منظور ، و همچنین برای اعدام قربانیان ، ساختمانهای جدیدی به پادگان ارتش لهستان اضافه شد که در خدمت بستن اولین زندانیان بود. با توجه به این رشد ، نازیسم فضا را به سه اردوگاه تقسیم کرد. SS ، بدن مسئول پلیس و کنترل نازی ها ، عملیات آشویتس را که بیش از چهل “اردوگاه فرعی” در مدار خود داشت ، هماهنگ کرد.

ید واشم ، مرکز جهانی کفش در اورشلیم ، تخمین می زند که بیش از یک میلیون یهودی ، 70000 لهستانی غیر یهودی ، 25000 کولی و 15000 اسیر جنگی شوروی در این اردوگاه کشته شوند. همچنین گروههای تحت تعقیب دیگری مانند همجنسگرایان ، شاهدان یهوه و افراد دارای معلولیت بودند.